بسم الله الرحمن الرحیم

انسان اسیر قفس‌های زمان و مکان است. حتی خیال و اندیشه او نیز نمی‌تواند، یا به سختی می‌تواند از این دو عنصر رهایی یابد. خداوند اما، حتی از همین دو قفس نیز سکّویی برای رهایی و اوج گرفتن انسان می‌سازد. ماه رمضان از آن زمان‌هایی است که خداوند خواسته است تا در آن از اسارت زمان رهایت سازد. صِفر را حتی اگر در بی‌نهایت نیز ضرب کنی از صفر بودن خارج نمی‌شود؛ اما در ماه رمضان خواب تو که در آن هیچ کار اختیاری نمی‌توانی انجام دهی، عبادت و دم و بازدمت که از اراده‌ات خارج است، تسبیح است. این یعنی اینکه در ماه رمضان از صفر هم نتیجه مثبت می‌گیری. آیا این معجزه نیست. اگر ماه رمضان از صفر نتیجه مثبت می‌سازد از کار خیر، نیت خیر و گفتار نیکوی تو چه می‌سازد، خدا می‌داند و بس.

***    ****  ***

شاگرد خوب سؤال‌های خوب می‌پرسد. «فقمت فقلت یا رسول الله، ما أفضل الأعمال فی هذا الشهر؟ فقال: یا أبا الحسن، أفضل الأعمال فی هذا الشهر الورع عن محارم الله» (ایستادم و گفتم ای فرستاده خدا، بهترین کارها در این ماه چیست؟ گفت: ای ابا الحسن! بهترین کارها در این ماه آن است که بنده حریم خدای را پاس دارد).

***    ****  ***

«آب کم‌جو تشنگی آور بدست * تا بجوشد آبت از بالا و پست»

لازم نیست خیلی خود را به زحمت بیندازی. لازم نیست برای پر کردن پیمانه ات از زلال معرفت حق کار زیادی انجام دهی. فقط موانع را کنار بزن، در را از پیمانه‌ات بردار و گره‌های دلت را باز کن و خود را بدست این دریای مواج رحمت بسپار. آب خود راه خود را پیدا خواهد کرد و در جانت بذر رستگاری جوانه خواهد زد، شکوفه خواهد داد و به ثمر خواهد نشست. فقط دریچه دلت را باز کن، دیگر کارت نباشد …